Futbolumuzda unutulmayan bir tarih: 19 Şubat 1956

Her zaman kalbimdesin Macaristan galibiyeti...

  Tarihler 19 Şubat 1956 yılının sabah dokuzunu gösterirken, Mithatpaşa Stadı değil bünyesine tek yeni bir seyirci almak, dikine bir topluiğneyi taşımaktan yoksun bir mahşeri kalabalıkla tıkış tıkış dolu idi.

14.00 rakamı, Türk futbol tarihinin o güne kadar kurduğu en büyük saatti artık... Yugoslav hakem Stefanoviç'in yönetimindeki maçı Milli Takımımız şu kadro ile oynayacaktı...

Turgay (G.Saray-kaptan), B.Ali (G.Saray), B. Ahmet(Beşiktaş)-Mustafa (Karagücü), Saim (G.Saray), Naci (F.Bahçe), Nusret (Beşiktaş)-İsfandiyar (G.Saray), Çoşkun (G.Saray), Metin (G.Saray), Kadri (G.Saray), Lefter (F.Bahçe).

Müthiş bir ustallık, estetik ve kollektif zenginlikle başlamıştık maça... Dünya futbol fors sıralamasında sanki biz Macaristan, onlar ismi az duyulmuş Türkiye olmuştu.

22 oyuncunun en çarpıcı starı unvanını kazanan Lefter, maçın daha 6. dakikasında sağdan İsfandiyar'ın uçurduğu bir ortayı ceza sahasının üstünden müthiş bir vole ile gole çeviriyor, aynı futbolcu bu kere 38. dakikada kendisinin düşürülmesi ile kazanılan penaltıyı sert bir plase ile filelere yapıştırıp skoru 2-0 yapıyordu.

Bu sonuca şaşkındı Macar Milli Takımı...

Çünku dünya futbol standartları alt üst olmuştu Mithatpaşa'da...

Bu şaşkınlık ikinci devrenin hemen başında yani 46. dakikada artık "Bu maçı kurtaramayız" aşağılık duygusuna kadar varacak ve sonradan Türk futbolunun gelmiş geçmiş en büyük santrforu olacak Metin Oktay, İsfendiyar'ın yine sağdan ve yerden yaptığı ortayı, kaleci Farago'nun plonjonundan önce pozisyona kayıp bir sağ plase ile üçüncü gol olarak Macar kalesine yuvarlayacaktı,

Albay kaptan Puskaş'ın sol vole golü, bu büyük ve unutulmaz oyunun skoruna nokta koyacaktı.

Türkiye : 3 - Macaristan : 1